Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

φως στο νερό



Αν είχα μια ευχή να δώσω στη σκιά που ξεκινά σήμερα εδώ, θα 'ταν να κρατηθεί πίσω απ' το ευλογημένο φως της σημερινής ημέρας. Πάντα δύσκολα είναι τα φρέσκα ξεκινήματα, όχι μόνο επειδή είναι ξεκινήματα αλλά γιατί κουβαλούν αρκετή ανάγκη πίσω τους. Ανάγκη που εντέλει μαθαίνει να βολεύεται στα εκάστοτε δεδομένα, να ευθυγραμμίζεται με την ανάγκη του διπλανού, να διαμορφώνεται μέσα από την κάθε διαδρομή. Στο ξεκίνημα όμως δεν είναι παρά μια αμιγής, ακατέργαστη ανάγκη. Προσωπική κι αυθεντική σαν το δαχτυλικό αποτύπωμα.

Έμαθα από πολύ νωρίς να ρίχνω τις ανάγκες μου στο νερό. Φαινόταν πιο εύκολο έτσι, γιατί ένιωθα πως μπορούσα να "κάνω και χωρίς" ετούτο ή το άλλο. Θες επειδή θεωρούσα τον εαυτό μου ευέλικτο, αυτάρκη. Θες επειδή η αυτοεκτίμηση ταλαντευόταν πάντα πάνω σε μια εύθραυστη ισορροπία. Οι γύρω μου ήταν φυσικά μια άλλη ιστορία. Οι ανάγκες τους έμοιαζαν άμεσες κι επιταχτικές, μπορούσαν να μπαίνουν μπροστά. Η έμφυτη ικανότητα να μπορείς να σκύβεις πάνω απ' τα προβλήματα του άλλου πέρασε στο στάδιο του να μπορείς να εισχωρείς μέσα τους. Ώσπου κάποια στιγμή έφτασε να μου διαφεύγει το ότι βρισκόμουν κι εγώ εκεί.

Ο μόνος τρόπος που είχε η δική μου σκιά να μπαίνει κάποτε μπροστά ήταν μέσα από το παλιό ιστολόγιο που 'χα ξεκινήσει τον Ιούλιο του 2006. Αν ολάκερη η ζωή μου στιγματίστηκε από αλλαγές, μεταβολές κι αγώνες, αυτά τα τρισήμιση χρόνια κατάφεραν να συμπυκνώσουν μια τεράστια ποσότητα αυτών. Θα 'λεγε κανείς ότι η σκιά ήταν κάτι σαν έξοδος κινδύνου. Συχνά όμως ήταν για μένα το αντίθετο. Μια είσοδος στον κίνδυνο της έκθεσης του ενδότερου εαυτού. Ένας χώρος όπου ο καθένας μπορούσε να διαβάσει πράγματα που αφορούσαν τις πιο προσωπικές μου ιστορίες. Δίκοπο μαχαίρι η αυθεντικότητα.

Όταν οι ανάγκες του ευρύτερου χώρου έδειξαν - χωρίς περιττά λόγια - πως το ιδιωτικό δεν έχει πάντα θέση σε κάτι τόσο δημόσιο, ένιωσα πως είχε έρθει η στιγμή. Κι όπως με την προηγούμενη κλινική μου που αποχαιρέτησα με αρκετό βάρος στην καρδιά στις 31 του Δεκέμβρη, έτσι και με την άλλη σκιά ένιωσα πως αναχωρούσα από το ίδιο μου το σπίτι. Από δικούς μου ανθρώπους. Προς ποια κατεύθυνση;

Κάποιες φορές όμως φαίνεται πως άλλος μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Θέλω να αισθάνομαι ότι μπορώ να γράφω με τον πιο προσωπικό τρόπο που διαθέτω, χωρίς αμηχανία. Κι ίσως ενδόμυχα να επιθυμούσα να ξεκαθαρίσω τι και ποιος βρίσκεται εντέλει κοντά. Με τα χρόνια η έννοια του "πλησίον" τείνει να φθείρεται και να παρερμηνεύεται - αντίθετα προς τη συνήθεια, λοιπόν, ένιωσα πως ήθελα να δοκιμάσω την αλήθεια, δίνοντάς της την ευκαιρία να παραμείνει ο εαυτός της. 

Μ' ετούτο το σκεπτικό ετούτος ο χώρος συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος. Και χαίρομαι γιατί ξεκινά σήμερα 6 του Γενάρη, μέσα στο φως, με τη νέα χρονιά και τη νέα δεκαετία. Σχέδια δεν υπάρχουν - όπως έγραφα στο παρελθόν, μόνο σχεδία διαθέτω, και πράγματι βρίσκεται σε διαρκή χρήση. Πάμε λοιπόν.


Jim Ronson - Holy Water .mp3



Found at bee mp3 search engine

10 σχόλια:

  1. Καλη αρχη. Καλη φωτιση σε ολους μας. Εχω την μεγαλη χαρα και ευτυχια να κανω το πρωτο σχολιο στο νεο ξεκινημα σου. Σ ευχαριστω και γι αυτο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τάσο να 'σαι καλά, εγώ σ' ευχαριστώ και με τιμά ιδιαίτερα το ότι εσύ διάβασες την πρώτη εγγραφή κι άφησες το πρώτο μήνυμα. Πολύ χαίρομαι :) Να ξέρεις ότι το έχω "εκτός κυκλοφορίας" προς το παρόν - δεν βρίσκεται στους καταλόγους εδώ, ούτε στις μηχανές αναζήτησης. Αργότερα βλέπουμε. Σημασία έχει ότι θα μπορούμε να τα λέμε κι εδώ και στο διπλανό απ' όπου πέρασες νωρίτερα. Φωτεινές να είναι πάντα οι μέρες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μία σχεδία για μένα... Η σχεδία σου.
    Ποτέ δεν μπόρεσα να αποτυπώσω με λόγια στο χαρτί όλα όσα ένοιωθα και το 'κανες εσύ για μένα.

    Πολλές φορές χωρίς να το ξέρεις...

    Σ' ευχαριστώ για την καινούρια αρχή, να είναι καλοτάξιδη η σχεδία σου, πάντα θα την παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή.

    Και θα ήθελα έστω κι έτσι, να μη χαθούμε ποτέ.
    Μείναμε τόσο λίγοι θαρρώ...

    Αγγελική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγγελική μου.. Καλωσόρισες εδώ, αυτό μόνο. Χαίρομαι και συγκινούμαι όσο δε φαντάζεσαι. Τα λόγια είναι το λιγότερο - το συναίσθημα πίσω απ' αυτά είναι που μετράει πιο πολύ, κι έχω βαθιά πεποίθηση πως δε θα χαθούμε ποτέ. Μοιράζομαι τη σχεδία μου μαζί σου και σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ....:) Μόλις το ανακάλυψα...κι η ψυχή φτερούγισε αλλοιώς.!!"Το Φως οδηγεί δεν οδηγείται."

    Καλη δημιουργική κι απο καρδιάς εμπνευσμένη συνέχεια κι απο εδώ.! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γλυκό μου Αερικό :) Να είσαι καλά, μου έδωσες πολύ μεγάλη χαρά! Δεν ξέρω πώς θα πάμε εδώ, θα δείξει με τον καιρό. Θα 'θελα να μείνει έτσι ιδιωτικό για λίγο. Φιλιά πολλά, σ' ευχαριστώ πολύ που στηρίζεις από καρδιάς καθετί που επιχειρώ, το ξέρεις καλά πως ό,τι αφήνουμε εδώ - κι οπουδήποτε - είναι κομμάτι ολοδικό μας. Καλή μέρα να έχεις, το χιόνι έδωσε τόπο στον παγετό και σε μεγάλες δυσκολίες εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωπ!!! Ανεβαίνω κι εγώ στην σχεδία.
    Γεια σου thalassaki, γεια σου και πάλι σκιά...

    Τι αγενής που είμαι... Δεν φτάνει που "άργησα" να έρθω, δεν χαιρέτησα και τους υπόλοιπους...
    Παιδιά sorry, γεια και σε σας!!!

    ...Πάμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. sot καλή σου μέρα, καλωσόρισες και στην αποδώ σκιά - μεγάλη μου τιμή και χαρά που ανέβηκες σ' ετούτη τη σχεδία. Αγενής εσύ; Από τις πιο ευγενικές ψυχές που έχω συναντήσει.. κι είναι τόσο μα τόσο λίγες. Να είσαι πολύ καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ μωρε Θαλασσακι μου ευτυχως σε βρηκα ...Αφησα μυνημα στην Σκια του γνωστου κοινου χωρου κι εκει θα δεις γιατι η ξανθια δεν ειχε καταλαβει την αλλαγη...Καλη αρχη κι απο εδω Η συνεχεια της σκιας που τοσο αγαπησα ευτυχως υπαρχει
    Μια ολοθερμη καλημερα και μια ομορφη Κυριακη σου ευχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Nα είσαι πολύ πολύ καλά, Γιώτα μου.. Δε σου κρύβω ότι μου λείπεις, μου λείπει κι η αποκεί Σκιά, όμως εδώ είναι ήσυχα.. Ελπίζω να σε βλέπω, να έρχεσαι όποτε θες. Και στο routes2roots επίσης όπου γράφω λίγο πιο συχνά. Την αγάπη μου σε σένα και στις συγκαπετάνισσες, κουράγιο κυρίως και δύναμη πολλή. Φιλιά, σ' ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή