Με παίδεψε αρκετά ετούτο το ερασιτεχνικό μου κλιπάκι - τίποτε το ιδιαίτερο για να στηθεί, όμως το πρόγραμμα δεν έλεγε να πάρει μπρος, οι φωτογραφίες πάγωναν. Μου 'φερε στο νου την ίδια την αγάπη - των δικών μου προδιαγραφών τουλάχιστον. Κι όταν εντέλει αποφάσισε να δουλέψει η μουσική με τις εικόνες κι έφτασε στο τέλος, τότε δεν ανέβαινε με τίποτε. Μιλάμε εδώ και μέρες. Είπα να το παρατήσω, με τίποτε δε σκόπευα να το ξαναρχίσω. Και τελικά να 'το - απρόσμενα σήμερα το πρωί, εντελώς αβίαστα. Όπως αρμόζει στην αγάπη.
Είναι ένα τραγουδάκι μιας σχετικά άγνωστης μπάντας από τα μέρη μας εδώ. Μια χούφτα απλοί στίχοι ντυμένοι με μια εξίσου εύκολη μελωδία που απ' την πρώτη στιγμή με κέρδισαν: κάπως έτσι απλή κι αβίαστη είχα πάντα στο νου μου την αγάπη. Κι απ' όλα τα τραγούδια του κόσμου που εκφράζουν πηγαίο συναίσθημα, του είδους εκείνου που ξέρει ν' ακροβατεί ανάμεσα στην αγάπη και τον έρωτα, θα 'θελα να χάριζα κάπου αυτό εδώ. Και το σπουδαιότερο: να νιώσω έτσι όπως νιώθει ο δημιουργός του.
Με τέτοιες σκέψεις ξεκίνησα το κλιπ, κάπως έτσι το συνέχισα και καθόλου δε μ' εντυπωσιάζουν οι δυσκολίες που συνάντησα ώσπου να το φέρω εδώ έξω. Αντιπαθώ το μελό και τους κενούς ρομαντισμούς, όμως είναι αλήθεια ότι οι μέρες - καλές ή στραβές - φαίνονται από νωρίς το πρωί και πως η ζωή είναι γεμάτη σημαδούρες - άσχετα αν συχνά επιλέγεις να τις αγνοείς. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω κάποτε να νιώσω σαν τον Aaron Fletcher που στρίμωξε τόση ποίηση μέσα σ' ελάχιστες λέξεις. Όπως ένας κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων, έχω ξεμακρύνει αρκετά απ' τη στεριά. Με το χρόνο και την προσπάθεια η ιδανική αγάπη γίνεται φάρος στη μέση του πουθενά, ενώ οι έρωτες μοιάζουν μ' αφρούς πάνω σε κύματα διαφόρων μεγεθών. Υπάρχουν "αγάπες" που δε θα καταλάβω ποτέ - κι άλλες που 'χω γερά εμπεδώσει.
Και μέσα απ' την τρυφερότητα του τραγουδιού, την ανέφικτη εκείνη όψη της αγάπης που φαίνεται να 'χει χρονίσει σ' ένα πατάρι της καρδιάς μου, επιστρέφω πάλι στο άλλο της πλευρό που για μένα πάντα θα εκπέμπει πιο δυνατά από καθετί. Με τον πιο ισχυρό παλμό, αδιαφορώντας για τον καιρό και μακριά από στεριές.
You wouldn't walk away
if my stories they weren't true
I love you
It's only make believe
it's something that I do
I love you
Baby there's no lies
I wouldn't make you cry
I love you
You're charming in my thoughts
with the magic that you brought
I love you
παράξενα παλιομοδίτικο, νοσταλγικό τραγουδάκι..για κάποιο λόγο μου θύμισε Μάρκο Βαμβακάρη
ΑπάντησηΔιαγραφήτην αγάπη μου σου στέλνω κι εγώ γειτόνισσα, με τις ασκήσεις της μονίμως άλυτες, μια ζωή στην ίδια τάξη που θα 'λεγε κι ο Ζήκας.. πολλά φιλιά, καληνύχτα και καλό σαββατοκύριακο να έχεις
Πράγματι δεν έχεις άδικο με το συνειρμό του Μάρκου, γείτονά μου. Κι από μένα πολλή αγάπη, καλό σαββατόβραδο και μια όμορφη Κυριακή εύχομαι. Μπήκε και σχεδόν έφτασε στη μέση του ο Σεπτέμβρης, απίστευτο ε.. Συμφωνώ κι εγώ απόλυτα με τον Ζήκα που συμπαθώ πάρα πολύ. Καληνύχτα
ΑπάντησηΔιαγραφή