Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

blown away

Επιτέλους σκιά. Ι'm blown away. Οι λεπτομέρειες δεν αξίζουν τόσο όσο το γεγονός. Όποτε θα επιστρέφω εδώ και θα βλέπω τούτες τις ελάχιστες λέξεις, θ' ακούω τον Richard που με τη φωνή του στο συγκεκριμένο κομμάτι ξύπνησα σήμερα, και θα θυμάμαι πως είναι ακόμη δυνατό, μέσα στο χαοτικό και συχνά κακάσχημο ρεαλισμό, να νιώσω έτσι. Επειδή πάντα μπορεί να το "ξεχάσω" στην πορεία - με πιάνεις.

Richard, έχω απέραντο σεβασμό στο ταλέντο σου mate, και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν ακούγεσαι περισσότερο. Ο χαοτικός ρεαλισμός που λέγαμε.

Όσο για τη βία. Ένα μεγάλο Όχι σε οποιαδήποτε μορφή βίας. Όχι στη σεξουαλική εκμετάλλευση, εμπόριο και δουλεία ανηλίκων, εφήβων και γυναικών.