Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

τ' οργανάκι

Εντάξει το αποκτήσαμε, τώρα μένει να το παίξουμε κιόλας. Το μαντολινάκι αριστερά είναι ένα περίεργο υβρίδιο μαντολίνου, μαντόλας και μίνι-λαούτου, με πλακέ σκάφος και πολύ χοντρολαίμικη ταστιέρα - φτιαγμένο στα βάθη της Καλιφόρνιας από κάποιον που κατέθεσε όλη του την τέχνη στην ξυλουργική παρά στην παραδοσιακή οργανοποιία. Κουρδισμένο κλασικά σαν μαντολίνο: G-D-A-E, με τις συμπαθητικές χορδές σε ταυτοφωνία, αν και δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι αυτό είναι και το καλύτερο κούρδισμα ή αν πρέπει να κατεβούμε μια οκτάβα γενικά. Οι περιορισμένες μου γνώσεις το τοποθετούν κάπου ανάμεσα στην αμερικάνα μαντόλα άλτο και κάτι περίεργα δυτικά μαντολίνα. Όχι ιρλανδέζικο μπουζούκι, ούτε λιλιπούτειο λαούτο, σίγουρα όχι κλασικό μαντολίνο.
Στ' αφτιά μου ακούγεται σα βαθυστόχαστος μπαγλαμάς, κάπως πιο εξευγενισμένος απ' το μπαγλαμαδάκι που 'χω αφήσει κάτω στην Αθήνα - παραμελημένο και λιγο/κακοπαιγμένο - και παραδέχομαι πως δε θα 'ναι εύκολο οργανάκι τούτο το καινούργιο να το συνηθίσω. Εδώ υπάρχει και η πιθανότητα ο κατασκευαστής να πήρε μια εξαιρετικά ελαστική άδεια δημιουργίας και να κατέληξε να φτιάξει όργανο που δεν αντιστοιχεί με κανένα, αν και φέρει στοιχεία πολλών.
Αυτό και μόνο με γοητεύει. Ένα μαντολίνο που δε μοιάζει με τ' άλλα, μια ιδέα που υλοποιήθηκε με βάση μια συγκεχυμένη κι ίσως εντελώς υποκειμενική αντίληψη της παράδοσης. Και παρά την αγάπη που τρέφω στην παραδοσιακή οργανοποιία από όποιο σημείο της γης κι αν προέρχεται, ομολογώ πως καθόλου δε μ' ενοχλεί η ιδέα της απομάκρυνσης προς κάτι εντελώς διαφορετικό, αιρετικό και προσωπικό. Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δε δουλεύει πάντα.
Κάπου εδώ βρίσκομαι αυτό τον καιρό, έτσι κι αλλιώς, σε σχέση με πολυακουσμένα δεδομένα και τετριμμένες εντυπώσεις. Κι εννοώ δικές μου εντυπώσεις, όχι άλλων. 'Σωστές' ή 'λάθος' αντιλήψεις, κάποια γενναία βήματα λίγο πιο πέρα απ' τα γνωστά λιμέρια μου, μικροπροσπάθειες που ίσως ευοδώσουν, ίσως όχι. Το θέμα είναι πως με κάθε τέτοια βήμα, με καθεμιά παράταιρη εικόνα στα μάτια μου ή αποτέλεσμα στη ζωή μου, κάτι ακόμη μαθαίνω για μένα που δε φανταζόμουνα χθες. Μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί και με το μαντολίνο.
Το παρακάτω κλιπ αναφέρεται στην κατασκευή και τον ήχο μιας παρόμοιας μαντόλας.



Και βάζω το δικό μου εδώ των Occasional Dream, γιατί τους ακολούθησα με τ' οργανάκι σε τούτο το κομμάτι κι εντάξει μου ακούστηκε. Άλλωστε δεν τους ξεχνώ ποτέ τους ΟD, ο ήχος (κι ο στίχος) τους μ' εκφράζει απόλυτα από όλες τις πλευρές.

6 σχόλια:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=QXgsASYCUbk

    Καλημέρα αγαπημένη μου Ελένη και ομορφη νεα εβδομάδα...Θαλασσα η καθημερινοτητα..σκαρι η ψυχη τιμονι η καρδια και το ταξιδι συνεχιζεται....

    Συμπλέουμε στα όμορφα και μόνο... :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή εβδομάδα σ εσένα, σ ευχαριστώ γλυκό μου Αερικό. Έτσι ακριβώς είναι. Το ταξίδι συνεχίζεται γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Σου στέλνω την αγάπη μου και την πιο ζεστή μου σκέψη :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε παραδέχομαι γειτόνισσα! Έχω κι εγώ ένα λιγο/κακοπαιγμένο μπαγλαμά, αναμνηστικό απ' τα '90 που μ' ένα μπουζούκι κι ένα ακορντεόν παρέα ψαχνόμασταν στα δρομάκια του ρεμπέτικου.. Υπέροχο το (μαντολαουτομπούζουκο) οργανάκι σου, μια χαρά είναι χωρίς ετικέτα, κούρντιζέ το με τα κέφια σου ή φτιάχνε τα μ' αυτό, εγώ ξέρεις, κατάλαβες τώρα, ζηλεύω..:*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με νιώθεις κι αυτό με συγκινεί τόσο πολύ, αγαπημένο γειτονάτσι.. Για μάς η ζωή θα παραμένει πάντα χωρίς ετικέτες. Γιατί όμως σταμάτησες να ψάχνεσαι στα δρομάκια του ρεμπέτικου; Αν ήμουν κάτω, σίγουρα θα τα ξαναβρίσκαμε εκείνα τα δρομάκια. Μετανιώνω τώρα για τα χρόνια που πέρασα κάτω και που δεν τα χάρηκα από πλευράς παραδοσιακής μουσικής παιδείας και παιξίματος όσο θα 'πρεπε.
    Αγάπη κι εκτίμηση πολλή από μένα - και μη ζηλεύεις, η ζωή μας είναι γεμάτη τέτοια οργανάκια :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξέρεις πώς πάνε αυτά γειτονοπούλα μου. Πρώτα απομακρύνεσαι απ' την παρέα λόγω διαφορετικών ωραρίων-υποχρεώσεων, μετά όλο λες "εντάξει, κάποια στιγμή ίσως να.." ύστερα καταπιάνεσαι με την παλιά σου αγάπη, το γράψιμο, και ως και το πιανάκι παραμερίζεις.. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, πάντως, έτυχε η παρέα κι η βραδιά και το ξανάπιασα το μικροσκοπικό τριχορδάκι μετά από κοντά δέκα χρόνια... Λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξέρω πώς πάνε, μην αμφιβάλλεις. Και βέβαια λέω..
    Άλλωστε όλα τα πράγματα έχουν τη σειρά και την ώρα τους :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή