Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

twisted

Είχες αφήσει στο παράθυρό σου χαραμάδα αβέβαιη. Δεν ξέρω αν το 'ξερες, μα από 'κει βρήκε χώρο να τρυπώσει η ψυχή μου να συναντήσει τη δική σου. Από 'κει χύθηκε λίγη απ' τη συμπόνια σου, κάτι από σένα γλίστρησε και βρέθηκε απρόσμενα στα χέρια μου, κρύα μέσα στα δικά σου, χιόνι κάτω απ' τα πόδια μας, μπαγιάτικος ο αέρας της κάμαρής σου.
Ομολογώ πως δεν είχα προετοιμαστεί  για τη νύχτα που η παγωνιά θα 'φτανε ευθεία στην καρδιά μου. Τώρα πεπερασμένοι εμείς, οι μουσικές μας χωριστές, οι χορδές μας τεντωμένες, μακρινές κι άγνωστες.
Κι εγώ που ποτέ δεν ένιωσα άνεση αρκετή να βρω φωνή να τραγουδήσω κάτω απ' το φεγγάρι σου. Εγώ που έχασα τη μια μου φτερούγα σε κάποια ξεχασμένη θήκη κιθάρας δεύτερης διαλογής, βρίσκω το βάρος της ελευθερίας να κουρνιάζει στα μάτια μου. Δε θα χωθώ ξανά στο πονεμένο σου πλευρό.
Η χαραμάδα έκλεισε κι οι ψυχές μας έμειναν η καθεμιά στον πάγκο της. Στο κρεβάτι μου γέρνει ένας ασκητής, ένας ψηλός ηλικιωμένος που κουβαλάει μέσα του τσούρμο πρόσφυγες, άνεργους και παραμελημένα παιδιά. Φοράει σταυρό που του πληγώνει το στέρνο.
Χάρισμά σου το χρυσάφι που 'χα στείλει, καθώς και το κλειδί που άνοιξε για μια στιγμή την ξώθυρα, και το χαμόγελο που ζέστανε τον κόρφο του ασκητή, χαλάλι και τα δάκρυα που στόλισαν διαμάντια το γιακά σου.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

όταν θα 'μαι

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένα σημάδι από το υπερπέραν ήρθε κι έπεσε μέσα στα χέρια μου. Αρκετές φορές μου 'χει συμβεί, και μάλιστα σ' εποχές που με πάθος αναζητούσα σημαδάκια ανάμεσα στα βήματά μου. Εκείνα μπορεί να ήρθαν, όμως εγώ τα αγνόησα, στράφηκα αλλού, τα απέρριψα με μικροψυχία, φόβο, συμβιβασμό αν θες, ως απλές συμπτώσεις.
Ώσπου με τον καιρό κάτι μετατοπίστηκε εντός μου κι ανακάλυψα πως ο κόσμος όλος έχει αλλάξει, τα συναισθήματα, το βλέμμα, οι αντιδράσεις μου. Η πίστη στον εαυτό μου κι η αντίληψή μου για μένα κυρίως.
Κι έτσι χθες, με την ακριβή πολυτέλεια του χρόνου για να κάνω επιτέλους ένα μικρό ξεκαθάρισμα του χώρου μου, έπιασα στα χέρια ένα διαφημιστικό αντικείμενο της Fender Custom Shop με το σύμβολο της εταιρείας σταμπαρισμένο κι από κάτω χαραγμένο αυτό: when you're ready.
Εκείνην ακριβώς τη στιγμή που το επεξεργαζόμουν - αυτό το μικροαντικείμενο ανάμεσα στα ελάχιστα δικά σου, ξεχασμένο σε μια γωνιά του δωματίου μου - κι ενώ διάβαζα αυτές τις λέξεις πάνω του, ακουγόταν η φωνή της Bird: when you're ready.
Κι άλλοτε μου 'χει συμβεί τέτοιες άψογος συμπαντικός συγχρονισμός. Κι άλλοτε είχα την τύχη ν' ακούσω τη φωνή του. Όμως τώρα τον πλησιάζω διαφορετικά, τον αγκαλιάζω με ταπεινότητα κι ευγνωμοσύνη, μ' ετοιμότητα να δεχτώ ένα μήνυμα που ταιριάζει γάντι στη ζωή ενός χρονίως απροετοίμαστου απέναντι στις μικρές και μεγάλες αλλαγές που τον αρπάζουν και τον τραβάνε μπροστά χωρίς να τον ρωτάνε ή να τον περιμένουν.
Τώρα πια γνωρίζω καλά ότι ποτέ δε θα 'μαστε έτοιμοι για μάς. Ονειρεύομαι όμως τη μέρα εκείνη που ένας άνεμος φιλικός θα πάρει και θα σηκώσει τον πιο βαθύ μου πόνο και θυμό. Που θα φυσήξει και θα ξεσκεπάσει, θα κάνει τόπο πάνω στην άμμο για τις αλήθειες μας.
Και τότε..Ι'll be ready.