Αν μέχρι τώρα αγκαλιαζόμασταν με τα φαντάσματά μου
τους μοίραζα από ένα κύπελλο νερό
και για χατίρι τους ζέσταινα το παραζεσταμένο μου δωμάτιο
αφήνοντας παράθυρο ανοιχτό όποτε οι νύχτες ήταν κρύες
Αν μέχρι σήμερα συνήθιζα ν' ανάβω εικονικά κεριά
σ' αμίλητες εικονικές παρουσίες
κι έσπερνα ψίχουλα απ' την τσέπη όταν οι μέρες ήταν υγρές
Αν μέχρι χτες φοριόταν βολικά η ερημιά
δίχως κηλίδες απουσίας να λεκιάζουν τον ποδόγυρο
Αν πράγματι έτσι ήταν
Ομολογώ πως τώρα δυσκολεύομαι.
..soulmates never die
or do they..
και με φαντάσματα χορεύεις τώρα, αλαφροΐσκιωτη γειτονοπούλα; πώς να μη δυσκολεύεσαι ψυχή μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήτι όμορφο τραγούδι!:*
Με φαντάσματα, αλλά όχι μόνο τώρα, γειτονάτσι μου. Έτσι το βρήκα, έτσι το συνέχισα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑύριο νωρίς το πρωί κατεβαίνω στη μαμά-Ελλάς. Να τη δω λιγάκι από κοντά, μου χει λείψει ειδικά τώρα που δεν είναι καλά. Φιλιά πολλά, χαίρομαι που σ άρεσε το τραγούδι :*