Σάντι

"Eλένη", αντήχησε πίσω μου μια μαλακή, ευγενική, γυναικεία φωνή σκαρφαλώνοντας αρκετά ώστε να μην πνιγεί στο βουητό της απογευματινής ανθρωποθάλασσας εκείνης της Πέμπτης, στα εξωτερικά μας ιατρεία. Στράφηκα προς το μέρος της, σίγουρη πως καλούσε εμένα. "Σ' άκουσα πριν κι αναγνώρισα τη φωνή σου απ' το τηλέφωνο.. και ήθελα να σε γνωρίσω από κοντά," μου είπε ενώ τα δυό μου χέρια είχαν ήδη, ασυναίσθητα, κλείσει μέσα τους το δικό της - πολύ αδύνατο, μα πιο πολύ αδύναμο.

Τόσες φορές είχαμε μιλήσει, είχα τακτοποιήσει κάποιες επισκέψεις της, αρκετές εξετάσεις της, κι εκείνη ακόμη θυμόταν τη φορά που είχα βρεθεί μόνη κι έπρεπε να πάρω μιαν άμεση απόφαση που την αφορούσε. Για μένα, άλλη μια πλευρά της εν πολλοίς αφόρητης δουλειάς μου. Για εκείνη, το ελάχιστο κάτι που κάνει τη διαφορά. Μια γέφυρα ανάμεσα στο απρόσωπο και το προσωπικό. Τότε που ο άλλος γίνεται ξεχωριστή φιγούρα μέσα στην πονεμένη ανθρωποθάλασσα. Πόσο συχνά κινούμαι ανάμεσα σε τέτοιες φιγούρες και τα μάτια μου αδυνατούν να εστιάσουν. Δεν είναι από βιασύνη ή αδιαφορία. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό, μιαν απόσταση όχι τόσο ασφάλειας, όσο σεβασμού.

Είναι σκληρό να έρχεσαι κοντά, κι εννοώ ψυχολογικά κοντά, σε ασθενείς που φεύγουν απ' τη μια μέρα στην άλλη. Όμως συχνά είναι κάτι που δε γίνεται ν' αποφύγεις. Ανάμεσα στις αρκετές χιλιάδες που περνούν από τα μέρη μας κάθε χρόνο, κάποιοι σαν τη Σάντρα ξεχωρίζουν. Κι ούτε καν μπορείς - ή επιθυμείς - να ερμηνεύσεις γιατί ξεχωρίζουν.

Όταν άκουσα τη γλυκιά φωνή απ' την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ήταν long time no hear. Που είναι βέβαια πολύ καλό, έτσι; - "και βέβαια," μου αποκρίθηκε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία πως εννοούσαμε το ίδιο. Καταγράφει νοερά - και περιμένει - το καλοπροαίρετο χιούμορ, ένα λεπτό, ανώδυνο αστείο για να νιώσει φυσιολογική μέσα σ' έναν κόσμο αφύσικο. "Ο σύζυγος μου αγόρασε ποδήλατο για τα γενέθλιά μου τις προάλλες", είπε κι έσταζαν οι φθόγγοι χαμόγελο. Τόσο για το ποδήλατο, όσο και για τα γενέθλια. "Φυσικά έπεσα η ανόητη και πονάω τώρα λίγο αλλά εντάξει." Πολύ εντάξει. Επικίνδυνο; Ίσως. Απαραίτητο; Οπωσδήποτε.

Εύχομαι, Σάντι, από καρδιάς, στα επόμενα γενέθλια να σου πάρει μηχανή :) So please stay.

(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, ονόματα και συνθήκες είναι εσκεμμένη.)