Ευχαριστώ την ιστοσελίδα Πόντος και Αριστερά από όπου δανείστηκα την εικόνα.
Τέτοιες μέρες, θα μου πεις, προώθησης ελληνοτουρκικής φιλίας και αλληλεγγύης, τι σ' έχει πιάσει πρόσφυγα και θυμάσαι - χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει - το χαμό του Πόντου; Μια ζωή έτσι κι αλλιώς όλα γίνονται γυαλιά-καρφιά, και τώρα που 'γινε πάλι φρέσκος χαλασμός καιρός να σωπάσουμε, να κοιτάξουμε "μπροστά", να ξαναμοντάρουμε την ιστορία και να δούμε πώς θα συμμαζέψουμε τ' ασυμμάζευτα. Πάντα δε μπαλώναμε τρύπες; Πάντα δε γεμίζαμε μπόγους και πηγαίναμε παρακάτω; Άντε λοιπόν, τζάνεμ, δώσ' ένα χέρι να σκουπίσουμε τα ξεραμένα αίματα, να χαμογελάσουμε στο φακό και να ψάξουμε για νέους καταυλισμούς.
Κι άλλωστε, πόσοι έχουν πλέον απομείνει να θυμούνται τον Πόντο, τη Σμύρνη, την Αρμενία; Δεν έχουν πεθάνει ακόμα; Και που 'σαι, μην ξεχνάς πως μόνο ένα τεταρτάκι ποντιακό αίμα διαθέτεις του λόγου σου. Δε χόρεψες σε ποντιακά τσιμπούσια, δεν έγραψες μακρόσυρτα γράμματα σε μακρινά ποντιακά ξαδέλφια, δε γνώρισες τον Πόντιο παππού, δεν κατάφερες να καταγράψεις τις οικογενειακές και προσωπικές ιστορίες της φαμελιάς σου. Μες στο κεφάλι τα κουβαλάς και τι να σου κάμει πια το έρημο κεφάλι, ένα τσαφ να γίνει και πάνε όλα - στάχτη και μπούρμπερη το μνημονικό κι οι ιστορίες σας και τα πανηγύρια τους.
Για δες, η ποντιακή λαλιά όλο και φθείρεται και χάνεται, ποιος θα τη μιλά σε λίγο, εδώ η ελληνική έχει γίνει σούπα νερόβραστη, αρχαίες λαλιές θα θαφτούν σε χαμένα χώματα, κι εσύ κοίτα μην κλαψουρίζεις και μας βλέπουν ντροπή πράμα, έτσι είν' ο κόσμος και πάρ' το χαμπάρι, σύνορα μετατοπίζονται, συνειδήσεις εξαγοράζονται, τα πάντα έχουν αναγραφόμενη ατιμία πάνω τους, εσύ χαμογέλα αστράφτει το φλας, σώπα δα που ντρέπεσαι για την οργή των απλών, κοίτα την Εμινέ πώς φοράει τη μαντήλα με περηφάνια κι άποψη ενώ τα δικά σου σύμβολα τα ρίχνεις άθλιε ραγιά μου στην πυρά. Τι να τους κάμεις δα ξεθωριασμένους εχθρούς εκεί έξω, μέσα σου είναι ο εχθρός νταβραντισμένος, καραδοκεί, οπλοφορεί, και συ ακόμα θυμάσαι γενοκτονίες..
εγώ ακόμα θυμάμαι Γενοκτονίες
19 Μαΐου: Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας
όπως το λες, γειτόνισσά μου: ο εχθρός είναι μέσα μας... γι αυτό ακριβώς να τις διδασκόμαστε τις συμφορές, όχι για το "τι μας κάνανε" αλλά για το "τι πάθαμε"
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό σου βράδυ, θαλασσάκι, προσφυγόπουλο του βορρά, με την αγάπη μου
Τι πάθαμε, πράγματι, καλέ μου γείτονα, και πόσο συχνά εξακολουθούμε να παθαίνουμε. Είναι πολύ λεπτή η ισορροπία ανάμεσα στην ηρεμία και το χαλασμό - τόσο εύκολα ανατρέπονται τα πάντα και γυρνάμε πάλι στο μηδέν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου στέλνω μια ζεστή καλημέρα με πολλή αγάπη, καλό σαββατοκύριακο εύχομαι