Ακούγοντας δίπλα το φοβερό αυτό κομμάτι του Fish, σκέφτηκα πως δεν ήθελα να το χάσω απ' τα χέρια μου σ' ετούτο το τεράστιο ταξίδι στα βαθιά και τα ρηχά της μουσικής και των κλισέ. Άλλωστε πρόκειται για μια θάλασσα που εύκολα με καταπίνει, με ξεβράζει και με πηγαινοφέρνει - εύκολα και γι' αυτό ακριβώς επώδυνα. Τι θα 'ταν θα μου πεις η ζωή δίχως μουσική και κλισέ, ήχους και λέξεις που αναπλάθονται σε μύρια σχήματα και ξεφυτρώνουν σε χίλιες-δύο εκδοχές. Τι θα 'μουν ο πρόσφυγας αν δεν κολυμπούσα τόσο κόντρα στα ρεύματα των κλισέ όσο και μέσα τους. Κλισέ τα λόγια, οι εντυπώσεις, τα τραγούδια, οι ανάγκες, τα σ' αγαπώ μου. Κλισέ η αφοσίωση, το πιθανό, το ανέφικτο και η πεπατημένη μου. Κλισέ το παρελθόν και το παρόν μου. Κι αυτή είναι η μόνη, η βαρετή, η αφτιασίδωτη αλήθεια.
Δε μπορώ να κλείσω γι' απόψε χωρίς μια γραμμή εκτίμησης για τον κιθαρίστα Frank Usher που εκτός από μουσική κατασκευάζει κι εκπληκτικές κιθάρες. Το χαμηλό προφίλ δεν αφαιρεί ούτε ίχνος απ' το τεράστιο ταλέντο του. Το Cliche του ανήκει όσο ανήκει και στον Fish - μπορεί ο ίδιος να μη φαίνεται στο κλιπάκι που ακολουθεί, όμως ακούγεται και του αξίζει απέραντα ν' ακούγεται.
Γιατί το Στυλ δεν είναι ποτέ κλισέ.
"Cliche" from the double album Bouillabaisse (best hits from 1982 to 2003)
Released in 2005 by Chocolate Frog Records. With thanks.
Όλα κλισέ κι όλα Σικέ Φλοίσβε μου...Μόλις επέστρεψα απο τη συναυλια της Αλεξίου εδω..πλήρης απογοήτευση...ειρωνευτηκε 1500 άτομα..μας ξεπέταξε...φαντάσου ενα πρόγραμμα για ιθαγενείς...αυτη όμως οι απλοί άνθρωποι στηρίζουν την μελωδία και τους εκπροσώπους της...
Απομυθοποιήθηκε άλλη μια μεγάλη αγάπη...γιατί οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά...και γιατί όταν ανεβαίνεις και παραμένεις ταπεινα προσηλωμένος στα απλά..τότε δεν φαίναεσαι αλλά είσαι..
Ο Χρόνος θάλασσα μου είναι ο δίκαιος κριτής όλων..
Να περνάς καλά και να χαμογελάς.Σταθερά την αγάπη μου. :))
Έτσι είναι Μαράκι μου.. Κρατούσα πάντα μικρό καλάθι για την κ. Αλεξίου - όχι γιατί δεν έχει το χάρισμα της φωνής και δεν μας έχει αφήσει υπέροχα τραγούδια, αλλά γιατί η ωραία φωνή, το ταλέντο γενικότερα ή η εξωτερική ομορφιά, τι να μου κάνουν άμα δεν είναι ο άλλος καλό παιδί. Πρώτα δηλαδή Καλό Παιδί και ξέρω πως καταλαβαίνεις τι εννοώ. Κάπου εκεί μετά τα χρόνια του Μάνου του Λοΐζου την είχε χάσει η Αλεξίου τη μπάλα κι είχε καβαλήσει τον κάλαμο.. η γνωστή ασθένεια τόσων και τόσων καλλιτεχνών, χαρακτηριστικά δικών μας (αν και όχι μόνο φυσικά).
Ο Χρόνος τόσο δικαιώνει όσο και ακυρώνει, Αερικό μου. Η αλαζονεία, το πανάσχημο αυτό ελάττωμα, σχεδόν πάντα τιμωρείται στο τέλος. Πολλά φιλιά πρωινά με αγάπη σου στέλνω - μπορεί να μην περνάω πολύ καλά, μπορεί το χαμόγελο να το ψάχνουμε πάλι αυτό τον καιρό, όμως αντέχουμε ακόμη κι αυτό μου φτάνει.
θ' αρχίσω κι εγώ τώρα, γειτόνισσα, για τα μουσικά σου κεράσματα και για τους απίθανους τύπους που μου γνωρίζεις κάθε τόσο.. δεν θα το κάνω όμως (το 'κανα; δεν το 'κανα!) γιατί κι εγώ αγαπώ και μισώ συγχρόνως τα κλισέ
Όλα κλισέ κι όλα Σικέ Φλοίσβε μου...Μόλις επέστρεψα απο τη συναυλια της Αλεξίου εδω..πλήρης απογοήτευση...ειρωνευτηκε 1500 άτομα..μας ξεπέταξε...φαντάσου ενα πρόγραμμα για ιθαγενείς...αυτη όμως οι απλοί άνθρωποι στηρίζουν την μελωδία και τους εκπροσώπους της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπομυθοποιήθηκε άλλη μια μεγάλη αγάπη...γιατί οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά...και γιατί όταν ανεβαίνεις και παραμένεις ταπεινα προσηλωμένος στα απλά..τότε δεν φαίναεσαι αλλά είσαι..
Ο Χρόνος θάλασσα μου είναι ο δίκαιος κριτής όλων..
Να περνάς καλά και να χαμογελάς.Σταθερά την αγάπη μου. :))
Έτσι είναι Μαράκι μου.. Κρατούσα πάντα μικρό καλάθι για την κ. Αλεξίου - όχι γιατί δεν έχει το χάρισμα της φωνής και δεν μας έχει αφήσει υπέροχα τραγούδια, αλλά γιατί η ωραία φωνή, το ταλέντο γενικότερα ή η εξωτερική ομορφιά, τι να μου κάνουν άμα δεν είναι ο άλλος καλό παιδί. Πρώτα δηλαδή Καλό Παιδί και ξέρω πως καταλαβαίνεις τι εννοώ. Κάπου εκεί μετά τα χρόνια του Μάνου του Λοΐζου την είχε χάσει η Αλεξίου τη μπάλα κι είχε καβαλήσει τον κάλαμο.. η γνωστή ασθένεια τόσων και τόσων καλλιτεχνών, χαρακτηριστικά δικών μας (αν και όχι μόνο φυσικά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χρόνος τόσο δικαιώνει όσο και ακυρώνει, Αερικό μου. Η αλαζονεία, το πανάσχημο αυτό ελάττωμα, σχεδόν πάντα τιμωρείται στο τέλος. Πολλά φιλιά πρωινά με αγάπη σου στέλνω - μπορεί να μην περνάω πολύ καλά, μπορεί το χαμόγελο να το ψάχνουμε πάλι αυτό τον καιρό, όμως αντέχουμε ακόμη κι αυτό μου φτάνει.
θ' αρχίσω κι εγώ τώρα, γειτόνισσα, για τα μουσικά σου κεράσματα και για τους απίθανους τύπους που μου γνωρίζεις κάθε τόσο.. δεν θα το κάνω όμως (το 'κανα; δεν το 'κανα!) γιατί κι εγώ αγαπώ και μισώ συγχρόνως τα κλισέ
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά!
Όμως, γείτονά μου, για μένα τα δικά μας κλισέ δεν είναι ποτέ κλισέ. Ένα ζεστό κι όμορφο Αύγουστο σου εύχομαι, πολλά φιλιά, καληνύχτα
ΑπάντησηΔιαγραφή