pierce or peace within

Καλείσαι τώρα να πάρεις μια πολύ σημαντική απόφαση. Και δεν υπάρχει ψυχή εδώ στο σταυροδρόμι που στέκεσαι να δώσει ένα χέρι για να την πάρεις. Μπορείς λοιπόν αν θες να ξοδέψεις την υπόλοιπη ζωή πίσω απ' την πλάτη του Φόβου, παίζοντας μονόπρακτα γραμμένα από άλλους. Να σαμποτάρεις ακόμη μια φορά το κάθε σάλτο της καρδιάς σου, να πεις για πολλοστή φορά πως τούτο το έργο το 'χεις ξαναδεί και το 'χεις βαρεθεί. Έχεις κάθε δικαίωμα να τον λιώσεις μέχρι να πέσεις τούτο το ρόλο του αδικημένου φυγά, να ξαναμπείς στο κουκούλι της μάνας σου, να λιβανίσεις κι αυτή τη χρονιά τον Leftερο. Να τινάξεις παράταιρες νότες στον αέρα. Να κάνεις μακροβούτι στο πιο βαθύ σημείο της Βόρειας Θάλασσας, εκεί που προλαβαίνεις να γίνεις κρύσταλλο προτού προλάβει εκείνη να σ' αγγίξει. Ναι μπορείς. Μπορείς.

Ή πάλι να διαλέξεις το Τίποτα. Ν' ακούς και να σωπαίνεις. Ν' ακούς και να πιστεύεις. Αυτό που βλέπεις να σου 'ναι αρκετό. Να κάνεις μες στο στόμα το πικρό γλυκό. Να τιθασέψεις τη φαντασία σου. Να χαλαρώσεις την αναρχία σου. Η απομάκρυνση απ' τον παλιό σου φίλο Πόνο που τόσο καλά σε γνωρίζει να γίνει τούτη τη στιγμή με καθαρή την συνείδηση. Κι ας σε συγκλονίζει το ν' αφήσεις πίσω ένα τέτοιο φίλο αδελφικό. Η πιο σκληρή επιλογή είναι εντέλει η πιο απλή. Θα τον αφήσεις χωρίς να 'χεις από πού να πιαστείς, ή θα συνεχίσετε να προχωράτε μαζί μετρώντας παρέα τα σημάδια σας;

RIP Michele Francesco